Μια ιστορία γεμάτη μουσική
Ο Δημήτρης Λιόλιος γεννήθηκε στην Αθήνα όπου είναι και η βάση του όλα τα χρόνια της μουσικής του πορείας κυρίως στην ελληνική εναλλακτική, προοδευτική μουσική. Αυτοδίδακτος αρχικά στην κιθάρα και το πιάνο, γράφει μουσική, στίχους και τραγουδάει από μικρή ηλικία. Οι ζωντανές του εμφανίσεις ξεκινούν από τα χρόνια του σχολείου.
Σε ηλικία 16 χρονών θέλοντας να προχωρήσει πιο πέρα από τα σχολικά συγκροτήματα, βρίσκεται μέλος του θρυλικού ελληνικού γκρούπ Λήτης & Τρυκ. Ανάμεσα στις πολλές εμφανίσεις του συγκροτήματος συμμετέχει μαζί τους στην ιστορική σειρά συναυλιών μαζί με την αφρόκρεμα των ροκ καλλιτεχνών εκείνης της εποχής που είχε τίτλο “Ήχοι Του Χειμώνα”.
Στη συνέχεια οι μουσικές του αναζητήσεις τον έφεραν κοντά στην παραδοσιακή μουσική και στον Λάκη Χαλκιά όπου συμμετείχε ως μουσικός στις συναυλίες του για ένα μεγάλο διάστημα παίζοντας δωδεκάχορδη κιθάρα.
Μουσικών αναζητήσεων συνέχεια και ο επόμενος “σταθμός” είναι η κουβανέζικη μουσική συμμετέχοντας σε μουσικά σχήματα με μέλη των Apurimac και Rasta De Combre. Ακολουθούν εμφανίσεις με την Martha Moreleon ενώ πιο μετά συμμετέχει για δύο σεζόν στις συναυλίες των αδελφών Κατσιμίχα παίζοντας μπάσο και τραγουδώντας.
Συμμετέχει επίσης ως μουσικός και στον θρυλικό δίσκο τους «Της αγάπης μαχαιριά».
Στην δισκογραφία τον σύστησε ο Μάνος Ξυδούς μετά που γνωρίστηκαν στην διάρκεια μια εμφάνισης του Δημήτρη που έτυχε να είναι εκεί και να παρακολουθεί, ενώ το 1996 ακολουθεί συμβόλαιο με την Minos – EMI Greece για το cd-album “Το σκοτάδι καίγεται” (1998 – Minos / Emi), ενώ στα επόμενα χρόνια ακολουθούν τα “Μια θάλασσα που αγρίεψε” (2000 – Victoria / BMG), “Τι είναι η αγάπη τελικά;” (2009 – ΑΥΛΟΣ) και η ψηφιακή κυκλοφορία “Tα λόγια της ψυχής” ( 2011 – Music mirror – Καθρέφτης).
Από το 2011 εώς και σήμερα, ακολουθούν μεμονωμένες κυκλοφορίες με πιο πρόσφατη την τη συνεργασία του με το θρυλικό συγκρότημα της Ιταλίας, τους Nomadi διασκευάζοντας αλλά και ερμηνεύοντας μαζί με τον Γιώργο Χατζή στα ελληνικά την επιτυχία τους «Io voglio vivere» με τον ελληνικό τίτλο «Θέλω να είμαι εδώ».
Στην πορεία του, έχει συνεργαστεί με μερικά από τα μεγαλύτερα ονόματα της ελληνικής δισκογραφίας,
όπως είναι οι Λαυρέντης Μαχαιρίτσας, Γιάννης Ζουγανέλης, Πάνος Μουζουράκης, Σοφία Βόσσου, Γιάννης Γιοκαρίνης, Χρήστος Δάντης, Σοφία Αρβανίτη και πολλοί άλλοι.
Επίσης έχει κάνει συνεργασίες με διεθνείς μουσικούς όπως ο Μιχάλης Παούρης (Michael Paouris) ο Μένιος Πασιάλης και ο Ιταλός ντράμερ Nunzio Favia.
Το 2009, η Microsoft επιλέγει ένα τραγούδι του σε μουσική δική του και στίχους της Jan Caroll, το “Stormy Eyes”, μαζί με καλλιτέχνες από όλον τον κόσμο, στα πλαίσια της πρώτης καμπάνιας των Windows 7, κάτω από τον τίτλο “Sponsored Songs”.
Το 2011 γράφει μουσική στους στίχους του Μάνου Σφυράκη με τον τίτλο «Ελπίς» και το ερμηνεύει ο Ψαραντώνης.
Το 2015 συμμετέχει μαζί με άλλους καλλιτέχνες της ελληνικής μουσικής στο συλλεκτικό Cd “Ξαναδιαβάζοντας τον Μίκη” διασκευάζοντας και ενορχηστρώνοντας το τραγούδι “Το τρένο φεύγει στις 8” σε μουσική Μίκη Θεοδωράκη και στίχους Μάνου Ελευθερίου ενώ ερμήνευσε η Ερασμία Μάνου.
Έχει συνθέσει μουσική για το θέατρο αλλά και για παραστάσεις σύγχρονου χορού (Contemporary Dance).
Από το 2016 και μετά, πέρα από τις ζωντανές του εμφανίσεις, συμμετέχει και ο ίδιος ως ηθοποιός στις παραστάσεις του, οι οποίες έχουν ιδιαίτερο μουσικοθεατρικό χαρακτήρα.
Το 2020 -21 και εν μέσω εγκλεισμού – πανδημίας η παρουσία του μουσικά είναι αδιάκοπη κυκλοφορώντας νέα του τραγούδια αλλά και ετοιμάζοντας παράλληλα νέο υλικό για τον ίδιο αλλά και για άλλους καλλιτέχνες.
Τον χειμώνα του 2022 κυκλοφόρησε ένα ψηφιακό άλμπουμ με τον τίτλο “Distance” με 13 instrumental συνθέσεις του εμπενυσμένο από την αναζήτηση του εσωτερικού εαυτού.
Την συγκεκριμένη περίοδο ετοιμάζει τραγούδια σε ελληνικό, αγγλόφωνο αλλά και ιταλόφωνο στίχο.